سیدنی
سیدنی (استرالیا) : رفتن یا ماندن؟
نمایش «سیدنی (استرالیا)» به نویسندگی و کارگردانی احسان رضوانی، اثری در ژانر اجتماعی-رئالیستی است که با نگاهی صریح، انسانی و بی‌پرده به تجربهٔ زیستهٔ مهاجران در کمپ‌های پناهندگی می‌پردازد. این نمایش از ۳۱ تیرماه در عمارت نوفل‌لوشاتو تهران روی صحنه می‌رود و از جمله آثار پرحاشیه و متفاوت فصل جاری تئاتر به‌شمار می‌آید.
موضوع نمایش حول محور گروهی از ایرانیان مهاجر می‌گردد که در یک کمپ پناهندگی در شهر سیدنی استرالیا روزگار می‌گذرانند. شخصیت‌های اثر هر یک به دلیلی خاص زادگاه خود را ترک کرده‌اند و اکنون در فضایی بی‌ثبات و پرابهام، با گذشته، هویت و آیندهٔ خود درگیرند. نمایش، بی‌آنکه به شعار یا قضاوت آلوده شود، تجربهٔ انسانی افرادی را روایت می‌کند که در جست‌وجوی جایگاهی تازه، با واقعیت‌های تلخ و شیرین مهاجرت دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
ساختار اجرای اثر بر پایهٔ رئالیسم صحنه‌ای استوار شده است. صحنه‌آرایی ساده اما کاربردی، نورپردازی حساب‌شده و میزانسن‌هایی که به‌جای اغراق، بر روابط انسانی متمرکزند، فضای کمپ را برای مخاطب باورپذیر و ملموس ساخته‌اند. متن نمایشنامه نیز به‌گونه‌ای پرداخته شده که در عین حال تلخ و طنزآمیز است؛ مخاطب در گذر از دیالوگ‌های گاه خنده‌دار و گاه دردناک شخصیت‌ها، به درکی عمیق‌تر از موقعیت انسان مهاجر می‌رسد.
تعداد قابل‌توجه بازیگران در این اثر چشمگیر است که از جمله می‌توان به علی بارانی، سارا صفاری، پیام حق‌نژاد، آرمینا ضیاءنور، مهنوش صیفی، احمدرضا نجفی، فاطمه ملکی، هدیه عیدی، ابوذر داوودی، محمدحسین رحیمی، نگار شاه‌محمدی و دیگر هنرمندان اشاره کرد. حضور نسل‌های مختلف بازیگری و تنوع تیپ‌های شخصیتی، لایه‌های روایی نمایش را چندبعدی و غنی کرده است.
تهیه‌کنندگی اثر را علی جباری بر عهده دارد و سایر اعضای گروه عبارت‌اند از: رهی بالایی (طراح نور)، الهام علائی (طراح لباس)، سمانه محمدی (طراح گریم)، مهدی ملک‌شاهی (مدیر صحنه) و امیر تهرانی (مدیر تولید). عکاسی صحنه بر عهدهٔ صدرا حسینی بوده و امور تبلیغات را حسام حسینی مدیریت می‌کند.
نمایش «سیدنی (استرالیا)» از نظر اجرایی دقیق و از منظر محتوایی صادقانه است. در طول نمایش، لحظاتی از سکوت، خشم، امید و دلتنگی بر صحنه جان می‌گیرد؛ لحظاتی که توسط گروه بازیگر به شکلی مؤثر به مخاطب انتقال می‌یابد. بازخورد مثبت تماشاگران و نقدهای منتشرشده حاکی از آن است که این اثر توانسته به هدف انسانی خود دست یابد: برقراری گفت‌وگویی صادقانه با مخاطب دربارهٔ پدیده‌هایی چون مهاجرت، بی‌ثباتی و امید به رهایی.
در مجموع، «سیدنی (استرالیا)» نمایشی است انسانی، صادقانه و تأمل‌برانگیز که تماشای آن نه فقط یک تجربهٔ تئاتری، بلکه مواجه‌ای مستقیم با یکی از مسائل مهم جهان امروز است.
