راکورد، تئاتر بی پایان

درود و احترام به همه‌ی دوست‌داران تئاتر و هنر نمایش من امتیاز ۴ رو برای نمایش «دشمن خدا» ثبت کردم نه به‌خاطر ضعف، که حقیقتاً در سرتاسر اجرا، اثری دیدم پر از زیبایی، اندیشه و لذت. اما وقتی به بعضی نمایش‌هایی که بی‌نهایت در جانم نشستند امتیاز ۵ داده‌ام، دیگر جایی برای عدد کامل نداشتم دشمن خدا از آن نمایش‌هایی‌ست که بعد از پایان، هنوز در ذهنت ادامه دارد. نمایشی که چند روز بعد، ناگهان در سکوت یا لبخند روزمره، دوباره به یادش می‌افتی و به فکر فرو می‌روی. طنز نمایش، تمیز و بی‌ابتذال بود؛ و در پس خنده‌ها، مفهومی عمیق نهفته بود. چیزی که همه‌ی ما با آن درگیر‌یم؛ بازی‌ها بی‌نقص بودند. چه آن کودکان دوست‌داشتنی صحنه که با حضورشان دل‌ها را ربودند، و چه بازیگران بزرگسال که با انرژی و هماهنگی‌شان، نمایش را جان بخشیدند و کلی هم از ته دل خندیدیم. و در نهایت، پیامی که در جان نمایش می‌پیچد ساده اما عمیق است: خدا نه دوست می‌خواهد نه دشمن؛ این ما هستیم که با دروغ، از درون زخمی می‌شویم. چه وقتی بگوییم، و چه وقتی بشنویم.